"ครูจุ๋ม" รับรางวัลครูดีเด่น

ครูจุ๋ม ลูกพระธัมฯ ครูผู้เชื่อมั่นในอานุภาพบุญ รับรางวัลครูดีเด่น ประจำปี พ.ศ.2552

 

 

 คุณครูจารุวรรณ  บุ่งวิเศษ “ครูจุ๋ม”
ครูดีเด่น ประจำปี พ.ศ.2552

 

     คุณครูจารุวรรณ บุ่งวิเศษหรือ ที่เด็กดี V-Star เรียกด้วยความเคารพรักว่า ครูจุ๋ม เธอเป็นคุณครูผู้ให้แสงสว่าง สอนระดับประถมศึกษา ที่ ร.ร.วัดศรีบุญเรือง เขตบางกะปิ กรุงเทพมหานคร

 

     ครูจุ๋มได้รับการคัดเลือกจากคุณครูทั่วประเทศให้ได้รับรางวัลครูดีเด่น ประจำปี พ.ศ.2552 จากกรมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย เมื่อวันครูที่ผ่านมานี้ ครูจุ๋มบอกว่า ปีนี้เป็นปีทองของเธอเลยทีเดียว เป็นปีที่มีสิ่งดีๆเกิดขึ้นในชีวิตมากมาย เพราะนอกจากรางวัลครูดีเด่นที่เธอได้รับแล้ว เธอยังได้รับคัดเลือก ให้ไปดูงานต่างประเทศ แถมปีนี้เธอยังได้เลื่อนขั้นเงินเดือนถึงสองขั้น ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องที่เฮงสุดๆเพราะเธอเพิ่งได้สองขั้น เมื่อปี พ.ศ.2550 เท่ากับว่าเธอได้ สองขั้น ปีเว้นปี ในทางราชการถือว่าชีวิตของเธอประสบความสำเร็จอย่างสูง เกินความคาดหมาย  

 

     วันนี้ครูจุ๋ม ได้ส่งเรื่องราวของเธอมาถึงคุณครูไม่ใหญ่ เปิดเผยเรื่องจริงแสนจริงของเธอ ว่าความสำเร็จที่ได้รับในวันนี้ อะไรคือเคล็ดลับของความสำเร็จ…      

 

วันที่  18  มีนาคม พ.ศ.2552

 

กราบนมัสการหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่ที่เคารพรักอย่างสูงยิ่ง

 

     ลูกชื่อ จารุวรรณ บุ่งวิเศษ หรือ หรือที่เด็กๆมักจะเรียกลูกว่า ครูจุ๋ม ลูกเป็นครูสอนระดับประถมศึกษา ที่โรงเรียนวัดศรีบุญเรือง  เขตบางกะปิ  กรุงเทพมหานคร  ลูกเข้าวัดพระธรรมกายครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ.2547 ลูกทำหน้าที่เป็นอาจารย์ประสานงานหลักโครงการสอบตอบปัญหาธรรมะ “ทางก้าวหน้า” ซึ่งก่อนหน้านั้น ลูกมีความเข้าใจผิดอย่างมากเกี่ยวกับวัดพระธรรมกาย เนื่องจากสื่อมวลชนนำเสนอข่าวที่ไม่ถูกต้อง แต่เมื่อลูกได้มาร่วมงานกับ ชมรมพุทธศาสตร์สากล หลายๆครั้ง ทำให้ลูกได้รู้ว่าที่ผ่านมา เราเข้าใจวัดพระธรรมกายผิดมาโดยตลอด   เมื่อลูกได้มาช่วยงานวัด ทำให้ลูกเข้าใจถึงมโนปณิธานอันยิ่งใหญ่ของพระเดชพระคุณหลวงพ่อและมหาปูชนียาจารย์ ดังนั้นลูกจึงตั้งใจแน่วแน่ว่าต่อจากนี้ไป ลูกจะช่วยหลวงพ่อขยายงานเผยแผ่ธรรมะ อันทรงคุณค่าของพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างเต็มที่ เต็มกำลังค่ะ  

 

     ต้นปี พ.ศ.2549 ลูกมีโอกาสได้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดกิ่วลมและสวนพนาวัฒน์ ที่นี่เองที่ลูกได้มีประสบการณ์ภายในที่ใสสว่าง การนั่งสมาธิ(Meditation) หยุดใจ ช่างเป็นความสุข ที่ลูกไม่เคยได้รับมาก่อน เป็นความสุขที่เงินทองซื้อไม่ได้ ซึ่งมันได้ชดเชยความทุกข์ที่โหมกระหน่ำ ซ้ำเติมชีวิตครอบครัวของลูก หลวงพ่อเจ้าคะ ลูกอยากหลุดจากวงจรความทุกข์นี้เหลือเกิน แต่...ก็ทำไม่ได้ ไม่รู้เป็นเพราะเหตุใด

 

     หลังลงมาจากสวนพนาวัฒน์ จ.เชียงใหม่ ลูกได้ทราบข่าวการสร้างพระธรรมกายประจำตัวประดิษฐ์ฐานภายในมหาธรรมกายเจดีย์จากเพื่อนกัลยาณมิตร สำหรับข้าราชการที่เงินเดือนไม่มากมายนัก เงิน 15,000 บาท ถ้าจะใช้จ่าย ก็ถือว่ามากจนต้องคิดแล้วคิดอีก เพราะเป็นเงินเก็บที่เอาไว้ใช้ยามจำเป็น แต่เมื่อได้ทราบถึงอานิสงส์ของการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกจึงตัดสินใจสร้างองค์พระให้คุณแม่ทันที 1 องค์ หลังสร้างองค์พระแล้ว ลูกได้ส่งพระของขวัญ พร้อมภาพองค์พระที่จารึกชื่อท่านไปให้ท่านได้ตรึกระลึกนึกถึงบุญอย่างต่อเนื่อง  ซึ่ง คุณแม่ ของลูกอยู่ต่างจังหวัด ท่านป่วยด้วยโรครูมาตอย และโรคเก๊า  จนเดินไม่ได้ต้องผ่าตัดเข่า เปลี่ยนใส่สะบ้าเทียมทั้ง  2 ข้าง ได้รับความเจ็บปวดทรมานมาก ตระเวนรักษาจนแทบทุกโรงพยาบาลก็ไม่ดีขึ้น หลังจากสร้างพระจารึกชื่อคุณแม่ อาการของท่านก็ดีขึ้นมากค่ะ ไม่ทรมานเหมือนแต่ก่อน ทำให้ลูกยิ่งเชื่อมั่นในอานุภาพบุญของการสร้างพระธรรมกายประจำตัวมากๆ และได้เข้าวัดพระธรรมกายอย่างต่อเนื่อง ทั้งมาช่วยงานด้านเยาวชนของชมรมพุทธ และมานั่งธรรมะในวันอาทิตย์ , วันอาทิตย์ต้นเดือน , งานบุญใหญ่ต่างๆ ลูกมีความสุขมากที่ได้มาวัดพระธรรมกาย ลูกตั้งจิตอธิษฐานว่า อยากสร้างองค์พระให้คนในครอบครัว จะได้มีที่พึ่งที่ระลึก

 

     ตัวลูกเอง  เมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.2551 ป่วย ด้วยโรคกรวยไตอักเสบ จนต้องเข้ารักษาในโรงพยาบาล ถึง 9 วัน อาการคือมีไข้สูง   39-40 องศา ลูกทรมานมากเพราะพิษได้กระจายเข้าไปในกระแสเลือด  ทำให้อวัยวะทุกส่วนของร่างกายที่มีเลือดได้รับความเจ็บปวด  ดังนั้นลูกจึงเจ็บปวดไปทั่วร่างกาย ทุกรูขุมขน ขณะที่หมอให้ยาทางกระแสเลือดแล้วแต่โดยธรรมชาติของโรคนี้ก็จะยังมีไข้และปวดมากต่อเนื่อง 3-4 วัน จนกว่ายาจะออกฤทธิ์ในกระแสเลือดได้เต็มที่ ซึ่งลูกมีประสบการณ์ที่แปลกมาก ตอนที่อาการปวดทรมานลูกได้นึกถึงองค์พระธรรมกายประจำตัว ที่ลูกได้สร้างให้คุณแม่ และนึกน้อมมาไว้ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ 7  ลูกรู้สึกมีความสุข  มีที่พึ่ง  มีกำลังใจต่อสู้กับโรคร้ายได้อย่างประหลาด ความเจ็บปวดจากเลือดเป็นพิษยังคงอยู่ในร่างกายทุกรูขมขน คือ ความเจ็บปวดยังอยู่ แต่ก็ไม่รู้สึกเจ็บปวด มันก็แปลกมากๆไม่น่าเป็นไปได้ เมื่อออกจากโรงพยาบาลลูกจึงอธิษฐานจิตขอให้ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ตามที่ตั้งใจไว้ 

 

     ปี พ.ศ.2552 ลูกมาอยู่ธุดงค์ปีใหม่ และอธิษฐานจิตอีก จึงสามารถรวบรวมปัจจัย  สร้างองค์พระปิดเจดีย์ได้ 3 องค์ โดยสลักชื่อคุณพ่อ  ตัวเองและลูกสาวภายหลังสร้างองค์พระ ได้หนึ่งสัปดาห์คุณแม่ก็โทรมา บอกว่าคุณพ่อของลูกซึ่งเป็นผู้นำชุมชน กิจกรรมยามว่างของท่านคือ การดื่มน้ำเมาสังสรรค์กับเพื่อนๆ ท่านจะเมาจนหมดสภาพอยู่บ่อยๆ อยู่ดีดี ท่านก็เลิกดื่มเหล้าขึ้นมาเฉยๆ ทำเอางงกันทั้งบ้าน 

 

     ลูกสาว จากที่เป็นเด็กขี้โรค ผอม และขี้งอแง หลังจากพามาวัดทุกวันอาทิตย์และสร้างพระประจำตัวให้ ก็กลายเป็นเด็กน่ารัก ตัวอ้วนกลม เวลาไปไหนจะมองหาแต่รูปหลวงปู่ เมื่อเจอก็จะรีบสาธุแล้วเรียกให้คุณแม่สาธุตาม ชอบสวดมนต์ นั่งสมาธิก่อนนอนทุกคืน เราสองคนแม่ลูกจะมาวัดแทบทุกอาทิตย์

 

     ตัวลูกเอง ปีนี้ได้รับรางวัลครูดีเด่น จากกรมการปกครองส่วนท้องถิ่น กระทรวงมหาดไทย เมื่อวันครูที่ผ่านมา, ได้รับคัดเลือกให้ไปดูงานต่างประเทศ, และปีนี้ได้เงินเลื่อนเงินเดือนสองขั้น ซึ่งลูกเพิ่งได้สองขั้น เมื่อปี พ.ศ.2550 เท่ากับว่าได้สองขั้น ปีเว้นปี ในทางราชการถือว่าประสบความสำเร็จอย่างสูง เกินความคาดหมาย นี่! ถ้าไม่ใช่เพราะอานุภาพบุญของการสร้างพระธรรมกายประจำตัว ลูกคงไม่มีโอกาสดีๆอย่างนี้เข้ามาในชีวิต เพราะแม้มีหนึ่งสมองสองมือ หากขาดบุญก็คงไม่สำเร็จ "บุญ..มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่สัมผัสได้จริงๆค่ะ”ลูกกล้าฟันธง ด้วยประสบการณ์ตรงของตัวเอง

 

     ท้ายสุดนี้ ลูกกราบขอบพระคุณพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ที่เป็นผู้นำแสงสว่างให้กับลูกๆได้สร้างบุญใหญ่ด้วยการสร้างพระธรรมกายประจำตัว รุ่นปิดเจดีย์ เพื่อเป็นเสบียงบุญติดตัวไป ตลอดทุกภพทุกชาติตราบจนถึงที่สุดแห่งธรรม

 

กราบนมัสการด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่ง

ลูกจารุวรรณ  บุ่งวิเศษ “ครูจุ๋ม”

 

http://goo.gl/OVGzx